Bedrijfsarts

Bij een langdurige ziekmelding ontkom je niet aan een gesprek met de bedrijfsarts. Omdat ik op dat moment nog werkzaam was, ben ik ook bij twee verschillende bedrijfsartsen geweest.

Over de ene bedrijfsarts kan ik redelijk kort zijn. De intake was telefonisch. Ik heb alles uitgelegd en we hebben een plan opgesteld. Ik ben nog een aantal keer in het traject daar op hesprek geweest en dat waren eigenlijk altijd positieve gesprekken. Ik heb dit dan ook eigenlijk alleen maar als positief ervaren. Ik voelde me serieus genomen, kon mijn verhaal goed kwijt en we hebben uiteindelijk een goed plan kunnen opstellen voor mijn herstel.

Bij de andere bedrijfsarts heb ik (helaas) een andere ervaring. Ik voelde me daar eigenlijk vanaf het eerste moment al niet helemaal serieus genomen. Niet iets wat je kan gebruiken als je er helemaal doorheen zit. Wat daar ook niet bij hielp, is dat ik toch het gevoel had dat hij dingen vertelde aan mijn toenmalige leidinggevende. Dingen die hij helemaal niet mag en hoort door te vertellen. Omdat de verstandhouding met mijn leidinggevende niet goed was, wilde ik vooral dat hij niet meer te weten kwam dan nodig was. Ook voor mijn eigen ‘veiligheid’, zodat ik zeker wist dat hij dit niet tegen mij kon gaan gebruiken. Dit helpt natuurlijk allemaal niet mee als je daar al vol spanning zit (met de grote vraag, ben ik wel ziek genoeg, gaan ze me wel serieus nemen?). Nee, ik heb daar eigenljik nooit op mijn gemak gezeten. Gelukkig werd ik (tot op zekere hoogte) wel serieus genomen en was hij het met me eens dat ik niet aan het werk kon.

Twee totaal verschillende ervaringen dus. Waar ik het bij de ene als prettig heb ervaren, voelde het bij de andere meer als een soort noodzakelijk kwaad.